XI Ogólnopolski Konkurs Młodych Skrzypków im. St. Serwaczyńskiego, który odbył się w dniach 6 -10 września 2020 r. był naprawdę wyjątkowy.

Nam wszystkim: Organizatorom, Jurorom, Akompaniatorom oraz oczywiście utalentowanym Uczestnikom udało się stawić czoła trudnej sytuacji, jaką niewątpliwie była organizacja Konkursu w dobie pandemii koronawirusa, Pokazaliśmy, że da się, wbrew przeciwnościom losu, zorganizować wydarzenie w pełni bezpiecznie zachowując przy tym jednocześnie ducha Konkursu.

Wszystkim Wam, którzy byliście z nami osobiście lub myślami, a także wspieraliście nas w tym trudnym czasie – serdecznie dziękujemy!

Ogromne podziękowania także dla Sponsorów Konkursu, którzy uwierzyli w powodzenie wydarzenia w tym trudnym czasie i wsparli nas finansowo, dzięki czemu Konkurs miał szansę się odbyć. Dziękujemy Ministerstwu Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Instytutowi Muzyki i Tańca, Urzędowi Miasta Lublin oraz Panu Prezydentowi Krzysztofowi Żukowi za Patronat Konkursu.

Program Konkursu (do pobrania)

Skład Jury

prof. Zakhar Bron – Przewodniczący Honorowy

prof. Roman Lasocki – Przewodniczący

prof. Marcin Baranowski – Wiceprzewodniczący

prof. Bartosz Bryła

prof. Izabela Ceglińska 

prof. Szymon Krzeszowiec

prof. Ewa Pukos  

prof. Paweł Radziński

Laureaci – grupa młodsza

Imię i nazwisko Lokata
Zofia OlesikLaureat I Miejsca ex-aequo
Milena Pioruńska Laureat I Miejsca ex-aequo
drugiego miejsca nie przyznano
Małgorzata Pasierbska Laureat III Miejsca ex-aequo
Maja Chlebicka Laureat III Miejsca ex-aequo
Zoja SygudaIV miejsce – wyróżnienie

Laureaci – grupa starsza

Imię i nazwisko Lokata
Barbara Żołnierczyk Laureat I miejsca
Alicja Pustuła Laureat II miejsca
Karolina Podorska Laureat III miejsca
Wiktor Dziedzic Laureat IV miejsca
Marcelina Sztekmiler
Laureat V miejsca
Magdalena Turek
Wyróżnienie
Jakub Staszel Wyróżnienie
Piotr Lasota Wyróżnienie

Stanisław Serwaczyński – Patron Konkursu

Stanisław Serwaczyński (1791 – 1859) 

W 1791 r. urodził się w Lublinie skrzypek – wirtuoz, kompozytor, dyrygent i pedagog Stanisław Serwaczyński, syn Michała i Heleny z Pileckich. Początków gry na skrzypcach udzielał mu ojciec, na fortepianie Jan Barcicki. W latach 1799 – 1805 był uczniem miejscowej szkoły wydziałowej austriackiej. Póżniej doskonalił się w grze na skrzypcach u Gwadagniego, kapelmistrza orkiestry pułku huzarów w Kocku, oraz w Preszburgu (obecnie Bratysława), gdzie przez 3 lata był uczniem „znanego ze wszech miar hrabiego Quadangi”. W r. 1810 Serwaczyński opuścił Lublin i wyjechał na stałe do Lwowa, gdzie został członkiem orkiestry teatralnej. Wkrótce objął (po Karolu Lipińskim) stanowisko koncertmistrza tej orkiestry. W pierwszych dniach lipca 1816 r. odwiedził rodzinne miasto, gdzie dał dwa koncerty z udziałem orkiestry nowo założonego Tow. Przyjaciół Muzyki, którego dyrektorem artystycznym był wówczas Ludwik Romm. W kilkanaście lat później, przed planowanymi koncertami we Włoszech, w lutym 1830 r. grał w Lublinie z pianistą Józefem Levittem. Obu artystów przyjęto „z uniesieniem i zasłużonymi oklaskami”.

Po jego występie w Wenecji napisano m. in., Iż „nie słyszano tam nikogo po Paganinim, który by na tym trudnym instrumencie tak wybornie wykonywał dzieła muzyczne”. Wczesną jesienią 1831 r. artysta powrócił do Lwowa. Wkrótce jednak wyjechał do Wiednia, gdzie od sierpnia 1832 do kwietnia 1833 r. był koncertmistrzem orkiestry w „Josephstadt Theater”. Z kolei w latach 1833 1838 dyrygował orkiestrą Opery Budapeszteńskiej. Po rozwiązaniu kontraktu powrócił do Lwowa, gdzie objął analogiczne stanowisko.

W r. 1840 koncertował w Warszawie i Lublinie. Tu zabawił około 2 miesięcy; czas upływał mu na składaniu wizyt i koncertowaniu z miejscowymi muzykami, m. in. w znanym salonie dr Wieniawskich, których nader utalentowany syn Henryk został jego uczniem. W październiku 1841 r. Serwaczyński objął dyrygenturę kapeli wokalno-instrumentalnej w kościele oo. dominikanów we Lwowie. Jako pedagog wykształcił kilku wybitnych później skrzypków: wspomnianego już Henryka Wieniawskiego,
Józefa Joachima, Gustawa Friemana, Tytusa Jachimowskiego, Karola Kozłowskiego. Udzielał też lekcji gry na fortepianie, np. jego uczniem w Lublinie (1856) był Wincenty Jakubowski.

W latach 1847-1859 Serwaczyński mieszkał w Lublinie, gdzie był duszą życia muzycznego miasta. We własnej kamienicy (ul. Lubartowska 7) urządzał tzw. wieczory muzykalne, które „z jednej strony były żródłem wielu przyjemności, tak z drugiej niemałą przynosiły korzyść młodym talentom, w które nasz Lublin tak obfitował”.

W czerwcu 1859 r. córki zabrały go do Lwowa; 7 XI dał tu ostatni koncert z towarzyszeniem fortepianu Karola Mikulego, dyr. Lwowskiego Towarzystwa Muzycznego. Na krótko przed śmiercią przesłał list do Rady Gospodarczej Lubelskiego Towarzystwa Dobroczynności z oświadczeniem, iż zapisuje tej instytucji wszystkie swoje rzeczy pozostałe w Lublinie, aby „ubodzy mieli po nim pamiątkę”.

Zmarł 30 XI  listopada 1859 we  Lwowie. Pochowany został na cmentarzu Łyczakowskim